Życiorys

Dariusz Frączek


Urodzony: 9 listopada 1963 r. w Dąbrowie Górniczej.

1970-1978. Szkoła Podstawowa Nr 6 (Dąbrowa Górnicza) – uczeń.

1978-1983. Śląskie Techniczne Zakłady Naukowe (Dąbrowa Górnicza) – uczeń.

1980-1981. Działacz Związku Młodzieży Demokratycznej – organizator na terenie miasta Dąbrowa Górnicza – jak również na terenie szkoły Śląskie Techniczne Zakłady Naukowe. Współorganizator akcji propagandowych i akcji petycyjnej popierającej postulaty młodzieży Zespołu Szkół Budowlanych “Budostal-4”.

1982-1983. Współzałożyciel grupy konspiracyjnej zajmującej się agitacją polityczną, drukiem i kolportażem ulotek. Formalnie grupa jest niezależna, jednak postępuje według wytycznych Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ “Solidarność” w Warszawie.

1983. Aresztowany za działalność polityczną. Osadzony w Areszcie Śledczym w Katowicach, postawiony w stan oskarżenia. Zwolniony na mocy amnestii 27 lipca 1983. Brak egzaminu maturalnego uniemożliwia mu podjęcie studiów. Odrzuca ofertę współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa. Podejmuje pracę w Hucie Katowice w charakterze pracownika fizycznego (elektromechanik).

1983-1985. Zasadnicza Służba Wojskowa: V Pancerna Dywizja “Saska”, 113 Pułk Artylerii, Bateria Dowodzenia, Pluton Łączności (garnizon Kostrzyń nad Odrą) – żołnierz służby zasadniczej, stopień wojskowy: starszy szeregowy.

1985-1992. Zakłady Koksownicze “Przyjaźń’: Wydział Elektryczny zatrudniony w charakterze pracownika fizycznego (elektromechanik).

1988-1989. Zakłady Koksownicze “Przyjaźń”, współorganizator NSZZ “Solidarność”, aktywny działacz Tymczasowej Komisji Zakładowej, organizator kolportażu niezależnych wydawnictw, zwolennik i uczestnik nielegalnego wiecu załogi w obronie zwolnionych z pracy za działalność polityczną.

1989-1990. Współorganizator Dąbrowskiego Komitetu Obywatelskiego “Solidarność”.

1990-1994. Radny Rady Miejskiej w Dąbrowie Górniczej (Lista DKO”S”). Przeciwstawia się polityce korupcyjnej władz miasta, zajmuje pozycje niezależne, ze względu na nieprzejednaną postawę, bez znaczenia decyzyjnego.

1990-1991. w Porozumieniu Centrum.

1991-1993. Organizator i przewodniczący Kongresu Liberalno-Demokratycznego na terenie Dąbrowy Górniczej. Członek Zarządu Wojewódzkiego. W wyborach parlamentarnych 1991 – Szef Sztabu Wyborczego KLD na okręg sosnowiecki. Do parlamentu nie kandyduje, uważając, że posiada zbyt małe doświadczenie polityczne.

1992-1993. Zatrudniony w Biurach Poselskich posłów KLD: Andrzeja Hardego (Dąbrowa Górnicza) i Andrzeja Raja (Katowice).

1993-1994. Kuratorium Oświaty (Katowice) – zatrudniony w charakterze inspektora ds. młodzieży. Ze względu na intrygi dąbrowskiego środowiska nauczycielskiego skupionego w NSZZ”Solidarność, faktycznej działalności nie podejmuje. Odchodzi na własną prośbę.

1994. Zrehabilitowany przez Sąd Najwyższy za bezpodstawne postawienie w stan oskarżenia.

1995-1999. Bezrobotny, zasiłku nie pobiera. Utrzymuje się z otrzymanego odszkodowania za bezpodstawne pozbawienie wolności i uniemożliwienie dalszej nauki.

1999. Zakłada Biuro Rachunkowe”PROGRES”w Dąbrowie Górniczej – właściciel.

1996-2001. Aktywny działacz Akcji Wyborczej Solidarność na terenie Dąbrowy Górniczej, później Ruchu Społecznego AWS.

2000. Zdaje egzamin maturalny przed Komisją Kuratora Oświaty dla eksternistów w Katowicach.

2000-2001. Uniwersytet Śląski: Wydział Nauk Społecznych, kierunek politologia (Katowice) – zaoczny słuchacz jednego semestru. Przerywa studia nie widząc sensu ich dalszej kontynuacji. Stawia na prywatną działalność gospodarczą.

2001-2004. Działacz, a później członek Prawa i Sprawiedliwość. Pełnomocnik na teren Dąbrowa Górnicza. W wyniku konfliktów wewnętrznych usunięty z partii.

2004. Składa akces do Platformy Obywatelskiej w Dąbrowie Górniczej. Ze względu na groźbę odebrania wpływów Krzysztofowi Stachowiczowi, protegowanemu posła na sejm – Grzegorza Dolniaka, negatywnie zweryfikowany.

2006. Wydaje polityczną autobiografię”Ostatni oszołom” traktującą o lokalnym życiu politycznym 1981-2006. Bezpartyjny.

2010. Zakłada komitet wyborczy i kandyduje w wyborach lokalnych na urząd prezydenta miasta. Jako jedyny z kandydatów staje do debaty z byłym posłem na sejm, wiceministrem i prezydentem – Zbigniewem Podrazą. Ponoć debata zakończyła się remisem. Jako jedyny z przegranych kandydatów nie sprzedaje swojego poparcia za cokolwiek.

2011- 2014. Rozumiejąc konieczność przymierza politycznego, postanawia doprowadzić w Dąbrowie Górniczej do koalicji POPIS. Rozpoczyna rozmowy ze Zbigniewem Meresem (PO) i Robertem Warwasem (PIS). Meres reaguje prawidłowo. Warwas kluczy, by ostatecznie propozycję odrzucić. Ze względu na niedowiązanie PIS, projekt umiera śmiercią naturalną. PO, dryfuje w kierunku SLD. PIS w kierunku politycznego blamażu. Zdecydowany przeciwnik”pompowania” kół (PO) i braku wyobraźni (PIS). Nadal bezpartyjny.

2014. Wydaje dwa egzemplarze biuletynu POPIS, w których wykłada swoje racje polityczne. Dąży do stworzenia Komitetu Wyborczego w oparciu o elektoraty tych partii z ominięciem ich statutowych organów. Ze względu za zbyt późny początek akcji nie zdążył do dnia wyborów. W wyborach lokalnych nie bierze udziału.

2014-2017. Oskarżony przez Krzysztofa Stachowicza o zniesławienie i znieważenie w biuletynie POPIS. Ostatecznie, po trzech latach procesu uniewinniony od postawionych zarzutów.